فرزاد موتمن کارگردان سینما و یکی از امضاکنندگان بیانیه اخیر هشدار سینماگران به رئیس سازمان سینمایی در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس بیان کرد: سال هاست که سینمای ایران درگیر مشکل ویژه خواران شده است اما اخیرا شکل تراژیک و نجومی و غیرقابل تحملی را به وجود آورده است. در حالی که بافت اقتصادی سینمای ایران هیچوقت به طور کامل مشخص نمی‌شود یعنی نه کاملا به طرف یک بخش خصوصی می رود و نه کاملا به طرف یک بخش دولتی، شرایط به نحوی چیده شده که حتی بخش خصوصی سینمای ایران از بودجه های دولتی ارتزاق می کند.

وی ادامه داد: هر جا که سازمان یا موسسه‌ای بودجه دولتی در اختیار دارد گروهی به دور این بودجه‌ها دیواری محکم می‌بندند و راه نفوذ دیگران را سد می‌کنند که عملا این بودجه هایی که برای سینمای ایران در نظر گرفته می شود به شکل عادلانه ای خرج نمی شود بلکه از طریق باندبازی، رفیق بازی، خودی و غیر خودی این پول ها به عده ای می رسد و باقی فیلمسازان هم که اکثریت فیلمسازان کشور هستند با دست خالی و با مایه گذاشتن از جان و زندگی خودشان کار می کنند و فیلم می سازند.

کارگردان فیلم سینمایی «شبهای روشن» افزود: به شدت شرایط غیر دموکراتیک و غیر عادلانه ای به وجود آمده است؛بیانیه بیشتر راجع به این هم است که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به وظایف خود عمل نکرده است این مرکز قرار بود جایی باشد که به سینمای مستند و به فیلم کوتاه توجه نشان دهد در حالی که بودجه های این مرکز صرف ساخته شدن فیلم های عجیب و غریب شد و امیدواریم که این در دوران مدیریت جدید ادامه پیدا نکند.

موتمن درباره حرفی که این بیانیه دارد، اینگونه توضیح داد: حرف اصلی این بیانیه این است که اجازه دهید مرکز به فیلمسازهای مستندساز، فیلم کوتاه و به جوان هایی که می خواهند فیلمسازی را شروع کنند بپردازد و اجازه دهد تا چرخه سینمای ایران به راه افتد و اجازه ندهد که فیلمسازان جوانتر این مملکت بی کار و مستاصل و بی پناه رها شوند.

این کارگردان سینما افزود: دست این ویژه خواران از طریق هیچ کس نمی تواند از سینمای ایران کوتاه شود. مسئله این است که مسئولین باید متوجه باشند که با مشکل حادی رو به رو هستند آن چه که سینمای ایران را می تواند از این وضعیت نجات دهد در ابتدا مشخص شدن بافت سینمایی ایران است یعنی واقعا سینمای ایران یا باید به طرف بخش خصوصی برود و یا به طرف بخش دولتی، این شکل بینابین جواب نمی دهد. 35 سال است که این شکل مانع اصلی رشد سینمای ایران بوده است.

وی اضافه کرد: در وحله دوم باید شرایط دموکراتیکی به وجود آید و فیلمسازها به صرف اینکه خودی نیستند و فکر می کنند که خودی نیستند حذف نشوند. هر کس که در جمهوری اسلامی ایران فیلم می سازد خودی است و این باندبازی ها و رفیق بازی ها و قوم و خویش بازی ها باید از بین برود و شرایط عادلانه ای برای تولید فیلم ایجاد شود. تصمیم گیری برای این شرایط عادلانه باید خارج از مرکز گسترش باشد یعنی باید یک تصمیم کلان اقتصادی برای این مسئله گرفته شود.